เมียท่านประธาน ตอน 3

ตวงตาของปราณชลลืมขึ้น ก่อนจะมองไปที่ ตำแหน่งที่นอนชงตัว กรามแกร่งขบแน่น เมื่อสายตาก็ พบกับความหมายเดียวกัน หล่อนไปแล้ว... "บ้าซิบ!" เขาสบถพร้อมกับกระโจนลงไปจากเตียง หยิบ เสื้อผ้ขึ้นมาสวมลวกๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องของ โรงแรมม่านรูดออกไป "ไม่คิดว่าคุณปราณจะคงคืนเลยนะครับเนี่ย" พนักงานที่คุ้นเคยกันดีเอ่ยแชว แต่เขาทำได้แค่ ยิ้มบางๆ เทนั้น ก่อนจะถามหาผู้หญิงคนนั้น "ผู้หญิงที่มากับผม เธอออกไปหรือยังครับ" "อ๋อ ผมเห็นเธอออกไปตั้งแต่ตอนตีสามกว่าๆ แล้วล่ะครับ" ชายหนุ่มกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ กับ คำตอบที่ได้รับ "เมื่อคืนคุณปราณคงกินมูมมามมากนะครับ" คิ้วของปราณชลเลิกสูงเป็นแววคำถาม พนักงานตรงหนจึงพูดต่อออกมาอีก "ก็ผมเห็นคู่นอนคนเมื่อคืนสภาพดูไม่จืดเลยนะ ครับ ต่างไปจากคนอื่นๆ ที่ผมเคยเห็นน่ะครับ" คู่สนทนาของเขาพูดไม่ผิดแม้แต่น้อย เพราะเขา กินจุและกินดุมาก เขาให้หล่อนพักแค่ครึ่งชั่วโมง ก่อน จะชักชวนเริงสวาทซ้ำไปซ้ำมา จนเขาหมดแรงผล็อย หลับไปจนถึงเช้านี่แหละ "เดี๋ยวอีกหนาที่เช็ดเฮ้าท์เลยก็แล้วกัน" "ครับคุณปราณ" แล้วชายหนุ่มก็เดินกลับเข้ามาภายในห้องพัก อีกครั้ง ตวงตาของเขาถูกตรึงติตเอาไว้กับเตียงนอนที่ ยับเยินราวกับผ่านสงครามโลก เขาเดินเข้าไปหยุด ใกล้ๆ แต่ยังไม่ทันถึงเท้าใหญ่ก็สัมผัสเข้ากับอะไร บางอย่างที่นิ่มเนียน เขาก้มหน้าลง และหรี่ตามองก่อนจะพบว่มันคือศษผ้ชิ้นเล็กสีขาว และเมื่อก้มลง หยิบมาไว้ในมือ กีพบว่มันคือกางเกงชั้นในของแม่เมรี เนื้อหวานนั่นเอง เขายกมันขึ้นมาสูดดมตรงเป้ากางเกง ซึ่งก็ พบว่ำมันทั้งหอมและเมื่อเอาลิ้นเสียเบาๆ ก็พบกับ ความหวานไม่ต่างจากอวัยวะเพศของเจ้าของมันเลย หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม เขาไม่รู้ ด้วยซ้ำว่หล่อนเป็นใคร ชื่ออะไร และจะติดต่อหล่อน ได้ที่ไหน ตั้งใจว่าพอเซ้ำจะถามทุกอย่างให้กระจง แต่ เจ้าหล่อนกลับหนีหายไปเสียอย่างนั้น ชายหนุ่มกระแทกลมหายใจแรงๆ เดินไปหยุดที่ เตียง รอยหยดเลือตสีแตงจุตเล็ๆ สองสามแห่งบนนั้น มีผลต่อจังหวะการเต้นของหัวใจของเขามากมาย เหลือเกิน เลือดสาวพรหมจารี... เขารู้ดีว่าไม่ควรจะรู้สึกอะไรกับมัน และก็ควร ลืมๆ มันไปซะ แต่ร่างกาย ไม่สิ... ไม่ใช่แค่ร่างกาย อย่างเดียวหรอก เพราะแม้แต่จิตวิญญาณของเขาก็ไม่ อาจจะลืมเรื่องราวแสนมหัศจรรย์เมื่อคืนนี้ลงได้ เขามีความสุขยามได้สอดแทรกความเป็นชาย ในกลีบนางตอดขบของเจ้าหล่อน ยิ่งไต้ไยกคลึง ก็ยิ่ง ฟินไปกับส้มสดูดดึงของเจ้าหล่อน โข... พระเจ้า ความเป็นชายของเขาแข็งขืน ขึ้นมาจนปวดหนึบ หากตอนนี้เจ้าหล่อนยังคงอยู่ เขา คงจับหล่อนกลืนรับรุ่งอรุณซ้ำอีกหลายครั้งแน่ ร่างกำยำกรุดนั่งลงบนขอบเตียง ในมือยังคงกำ กางางในเนื้อบางเอาไว้แน่น เขายกขึ้นสูดดมซ้ำไปมา จากนั้นก็ควักท่อนชายออกมาจากกางเกง และบรรจง 深 "อึมมมม... อ้วววว"ไม่นำเชื่อว่าแค่ชั้นในของเจ้าหล่อนก็ทำให้เขามี อารมณ์ใดต้ร้อนแรงแบบนี้ ชายหนุ่มเอนกายลงนอนราบกับเตียง เท้ายังคง ติดพื้น ขณะมือใหญ่ช้างหนึ่งรูตไปตามความยาวของ ลำเอ็น ถี่ๆ เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ส่วนอีกมือก็ยัดเป้า ทางเกงชั้นในใส่ปากใส่จมูกของหนุ่มหล่อแนบแน่น เสียงครางคำรามดังลั่น มือใหญ่ซอยเอ็นตัวเอง ถี่ระรัวอย่างสุดควบคุม ในหัวเต็มไปด้วยจินตนาการ มากมายที่ตราตรึงมาจากเมื่อคืน -โอ้วววว หอยฟิตสุดๆ โอ้ววววว เสียววว โอ้ววววว เสียววว อ๊กกกกก" ในที่สุดน้ำสีขาวซุ่นแห่งความใคร่ก็แตกระส่ำ มันพุ่งกระฉุดออกมาจากปลายอนเอ็นเปื้อนเต็มหน้า ห้องของเขา "โอ้ววว... พระเจ้า... ฉันหิวเธอเหลือเกิน นี่เธอ ทำอะไรกับฉันกันแน่... อืมมมม..." ปราณชลนอนหลับตาอ่อนระทวยอยู่บนเตียง ในหัวก็พยายามคิดค้นหาทางที่จะตามหาแม่เมรีเนื้อ หวานให้เจอโดยเร็วที่สุด หากเจอหล่อน เขาจะหว่านล้อมให้หล่อนมา เป็นคู่นอนระยะยาว อาจจะสักหนึ่งอาทิตย์ หรือหนึ่ง เดือน แล้วแต่ความรู้สึกของเขา พอเบื่อก็มอบเงินค่า เสียเวลาให้สักก้อน แล้วก็แยกย้ายกันไป วินวินทั้งสองฝ่ยจริงไหม? +像 รัญชิดานอนขดอยู่บนเตียงทั้งน้ำตา เหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันไม่ต่งจากฝันร้ยซ้ำสองที่เกิดขึ้น ในชีวิตเพียงแค่ข้ามคืนหล่อนพบว่คนรักกับเพื่อนรักแอบกินกันคาตา หล่อนเสียใจมากจนขาดสติ ใช้แอลกอฮอล์ดับความ ทุกซ์รีอนในหัวใจจนมามาย ก่อนจะตื่นขึ้นมาบนเตียง ที่มีผู้ชายร่างใหญ่ยักษ์คนหนึ่งนอนกอดเอาไว้ ทายสาวเปลือยเปล่... และเขาคนนั้นก็เปลี่อยเปส่าทั้งตัว... ไม่ต้องให้ไครมาบอก ไม่ต้องให้ใครมาอธิบาย หล่อนก็รู้ว่าตัวเองผ่านศึกอะไรมา หล่อนเสียความสาวที่หวงแหนให้กับชายแปลก หน้าที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน หยาดน้ำใสๆ ใหลทะล้อาบสองพวงแก้ม ขณะ กัดฟันขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ความเจ็บปวดของตรงนั้นตอก ย้ำให้หล่อนลืมความรัญจวนที่ผ่นมาเมื่อคืนไม่ใด้ หล่อน... หล่อนไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว.... หญิงสาวสะอื้นไห้ไม่หยุด เท้าเล็กก้าวลงจาก เตียง และเดินไปหยุดที่หนกระจกงาบานใหญ่ หล่อน เปลื้องชุดนอนออกจากตัว เพื่อที่จะพบว่าร่างกายมีแต่ รอยดูด รอยนิ้ว รอยมือของผู้ชายคนนั้นแทบจะทุก ตารางนิ้ว ความทรงจำเลือนลางในสมองตอกย้ำให้หล่อน ยิ่งอดสู เมื่อจดจำได้วตัวเองไม่ได้ขัดขืน แต่กลับ ตอบสนอง เต็มอกเต็มใจให้เขาล่วงล้ำ สอดใส่เข้ามา หา หล่อนรำนอย่างไม่นให้อภัย.... และแน่นอนว่ผู้ชายคนนั้นจะต้องสรุปไปแล้ว ว่าหล่อนคือผู้หญิงใจง่ยร่น แรด และเจนจัดในเกม สวาท หากเจอะเจอกับเขาอีกครั้ง และเขาจำหล่อนได้ สายตาของเขาที่จะมองมานั้นคงเต็มไปด้วยความเย้ย หยันดูแคลน